Je doet waar de situatie toe uitnodigt

Het is midden januari, kort na de storm die over Nederland raasde. Een groep komt aan in het buitengebied De Bosscherwaarden, waar ze een dag buiten zijn met paarden. Het zijn teamleiders in dienstverlenende organisaties als politie, gemeente en zorginstelling. Ze volgen een opleiding aan een academie. Centraal op deze dag staat of je kunt herkennen wat er speelt in de omgeving en hoe je daar onderdeel van uitmaakt.

Bij aankomst vertelt Miranda, gastdocent voor deze dag, over de plek – een landschap waarin je vormen ziet van beheersen en controleren en vormen waar de natuur haar gang heeft kunnen gaan. Ze lopen door het gebied en komen bij een familie Friesche paarden - Ava, Vrija en Zen. Eerst op afstand en later van dichtbij maken ze kennis. Mens en paard staan tegenover elkaar in een onderzoekende houding. Vragen komen op, waarnemingen worden uitgewisseld.

De groep mensen leidt de familie paarden naar een andere plek op het terrein. Onderling wordt uitgewisseld hoe je contact kunt maken, hoe je in beweging komt en verschillende vormen worden “uitgeprobeerd”. De paarden reageren en er wordt nader aangeduid wat maakt dat zij dit doen. Voor de een is dit vanzelfsprekend, voor de ander vraagt de duiding om meer tekst en uitleg. Dat het tijd kost om je als groep tot de paarden te verhouden, roept bij een enkeling ongeduld op.

Vervolgens komen deelnemers in een setting waarin mens en paard, een op een, met elkaar gaan werken. Er wordt een paard met halster en leidtouw overhandigt aan een deelnemer, die het paard vervolgens door een opstelling in een arena leidt. Het paard is helemaal vrij om mee te werken en krijgt, net als de deelnemer, alle ruimte om samen op weg te gaan. Het maakt voor het paard niet uit hoe iemand leidt, zolang deze maar duidelijk en congruent is; denken en doen geven dezelfde boodschap. Dat ziet er bij de een uit als zorgzaam en in verbinding, bij de ander als robuust en solide en bij weer een ander als speels en chaotisch.

Gaandeweg de dag volgen nog een vrije grondwerkoefening en een leidoefening aan lange lijnen. Het zijn meerdere manieren om in wisselwerking te zijn met een paard en al doende te onderzoeken wat er nodig is om met wederzijds respect aan het werk te gaan. Wie had aan het begin van de dag kunnen bedenken wat gaandeweg de dag zou gaan ontstaan. De omgeving, de paarden, de mensen, de weersomstandigheden, de toestand die steeds verandert, maakt dat je ervaart wat je kunt beheersen en controleren, en wat je doet omdat de situatie daartoe uitnodigt.

“Het was bijzonder om mee te maken dat we in de loop van de dag samen met de paarden één kudde vormden. Bij Miranda en haar paarden is dat mogelijk.”